Δυσκολία στην παραγωγή ομιλίας (δυσαρθρία), μπερδεμένη ομιλία
Για παράδειγμα, αυτή η μετάλλαξη μπορεί να προκαλέσει την εσφαλμένη κωδικοποίηση του γονιδίου, προκαλώντας αυξημένη παραγωγή ταυ και διαταραχές των νευρικών κυττάρων.
Συμπτώματα PSP
Υπάρχουν πολλά συμπτώματα που εμφανίζονται στην προοδευτική υπερπυρηνική παράλυση, τα οποία περιλαμβάνουν:
- Προβλήματα ισορροπίας, βάδισης και συντονισμού
- Αυξημένες πτώσεις
- Περπάτημα με αξιοσημείωτη «ακαμψία» ή με το κεφάλι γερμένο προς τα πίσω
- Διακυμάνσεις στη διάθεση, όπως συναισθηματικές εκρήξεις, θυμός και κλάμα
- Προβλήματα ύπνου
- Κατάθλιψη
- Δυσκολία στην παραγωγή ομιλίας (δυσαρθρία), μπερδεμένη ομιλία
- Δυσκολία στην κατάποση (δυσφαγία), βήχας και πιθανός πνιγμός
- Δυσκολία με τις κινήσεις των ματιών, θολή όραση ή να κρατάτε τα μάτια ανοιχτά
- Δυσκολία στο να κρατάς ένα «βλέμμα» σε κάποιον ή κάτι
- Αυξημένη λήθη, έλλειψη διορατικότητας, απώλεια ενδιαφέροντος
- Δυσκολία εύρεσης λέξεων
- Άνοια
Πώς γίνεται η διάγνωση του PSP;
Εδώ μπορεί να συμβεί η εσφαλμένη διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον επειδή, στα προηγούμενα στάδια, και οι δύο καταστάσεις παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα. Ωστόσο, μερικές φορές μπορεί να παρατηρηθούν αλλαγές σε μια μαγνητική τομογραφία σε ορισμένα άτομα που επηρεάζονται από το PSP.
Οι κύριες διαφορές μεταξύ PSP και PD είναι ότι τα άτομα με PSP στέκονται ίσια και μερικές φορές πέφτουν προς τα πίσω, και τα άτομα με PD τείνουν να σκύβουν προς τα εμπρός. Επιπλέον, τα άτομα με PSP έχουν δυσκολίες στην κίνηση των ματιών, οι οποίες δεν σημειώνονται στην ΠΔ. Επιπλέον, τα άτομα με PSP τείνουν να μην έχουν τρόμο, κάτι που είναι διαδεδομένο στην ΠΔ. Ωστόσο, η εξέλιξη του PSP είναι πιο γρήγορη από ό,τι σε άτομα με PD.
Επιλογές θεραπείας PSP
Δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες για το PSP. Τα περισσότερα φάρμακα μειώνουν ελαφρώς τα συμπτώματα. Ωστόσο, ορισμένα φάρμακα έχουν αποδειχθεί ότι βοηθούν στη διαχείριση των επιπτώσεων της πάθησης.
- Φάρμακα. Τα φάρμακα για τη νόσο του Πάρκινσον, όπως η λεβοντόπα και η ροπινιρόλη, δοκιμάζονται συχνά για τη διαχείριση της κίνησης. Ωστόσο, τα περισσότερα άτομα με PSP δεν ανταποκρίνονται καλά ή έχουν ελάχιστη ανταπόκριση.
- Κατάθλιψη. Αυτό είναι ένα συχνό πρόβλημα με το PSP, επομένως τα αντικαταθλιπτικά SSRI (εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης) μπορεί να είναι ευεργετικά.
- Φυσιοθεραπεία. Διάφορες ασκήσεις μπορεί να βοηθήσουν στη δυσκαμψία των αρθρώσεων.
- Εργοθεραπεία. Το OT είναι κατάλληλο για να βοηθήσει με βοηθήματα για τη διατήρηση των ADL (δραστηριότητες της καθημερινής ζωής) και την παροχή αξιολόγησης της ασφάλειας του σπιτιού.
- Διεστιακά γυαλιά. Οι ειδικοί φακοί που ονομάζονται «πρίσματα» μπορεί να βοηθήσουν ένα άτομο με PSP, ειδικά με τη δυσκολία του «βλέμματος προς τα κάτω».
- Σωλήνας τροφοδοσίας. Επειδή ορισμένα άτομα με PSP μπορεί να δυσκολεύονται να καταπιούν κανονικά τρόφιμα, κινδυνεύουν από πνιγμό. Ως εκ τούτου, ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να χρειαστούν ένα σωλήνα σίτισης για να λάβουν ειδικά διατροφικά σκευάσματα.
Ποια είναι η πρόγνωση για το PSP;
Επί του παρόντος δεν υπάρχει θεραπεία για το PSP. Λόγω της ταχείας εξέλιξης, ένα άτομο συνήθως καθίσταται πλήρως ανάπηρο μέσα σε τρία έως πέντε χρόνια. Ο κύριος κίνδυνος λόγω δυσκολίας στην κατάποση είναι η πνευμονία από αναρρόφηση (πνευμονία που προκαλείται από εισπνοή τροφής ή άλλου αντικειμένου λόγω προβλημάτων κατάποσης). Αυτός ο τύπος πνευμονίας είναι συχνά η τελική αιτία θανάτου σε κάποιον με PSP. Η πρόληψη της πνευμονίας από εισρόφηση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα με PSP να μπορούν να ζήσουν τα τελευταία πέντε χρόνια. Ωστόσο, λόγω της φθίνουσας φυσικής τους κατάστασης, πιθανότατα θα χρειαστεί να βρίσκονται σε υποστηριζόμενη μονάδα μακροχρόνιας φροντίδας.
Η έρευνα και οι κλινικές δοκιμές βρίσκονται σε εξέλιξη, με ενημερωμένες διαγνωστικές και θεραπευτικές συστάσεις στον ορίζοντα. Ορισμένοι οργανισμοί παρέχουν πληροφορίες υποστήριξης και την πιο πρόσφατη έρευνα για το PSP στο CUREPSP ή τον Εθνικό Οργανισμό για Σπάνιες Διαταραχές .
Η προοδευτική υπερπυρηνική παράλυση είναι μια σπάνια νευρολογική διαταραχή χωρίς γνωστή θεραπεία. Η επίγνωση των σημείων και των ειδικών διαφορών μεταξύ PSP και PD είναι απαραίτητη για την έγκαιρη διάγνωση από τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης. Αν και δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για το PSP, η διαχείριση των συμπτωμάτων και η παραπομπή για υποστήριξη στο σπίτι θα βοηθήσουν κάποιον με τη διαταραχή να διατηρήσει την ποιότητα ζωής και να διαχειριστεί τα συμπτώματα καθώς η συνολική του κατάσταση μειώνεται.
Η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ) είναι μια νευρολογική πάθηση που συνδυάζει περιορισμένες κοινωνικές δεξιότητες και επαναλαμβανόμενα πρότυπα συμπεριφοράς. Τα συμπτώματα και τα αίτια διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Τέτοιες διαφορές καθιστούν δύσκολη τη διάγνωση και την εύρεση της καλύτερης δυνατής θεραπείας. Δεν υπάρχει θεραπεία για τη ΔΑΦ. Ωστόσο, ορισμένες θεραπείες και φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη συμπεριφορική, γνωστική και κοινωνική ανάπτυξη.
Βασικά φαγητά:
- Η ΔΑΦ επηρεάζει τη συμπεριφορά και την κοινωνική ανάπτυξη.
- Τα συμπτώματα δεν είναι τα ίδια για όλους με ΔΑΦ.
- Η ΔΑΦ μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί.
- Υπάρχουν νευροανατομικοί, γενετικοί, περιβαλλοντικοί παράγοντες και παράγοντες φύλου που συνδέονται με τη ΔΑΦ.
- Διάφορες θεραπείες και φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση της ΔΑΦ.
Επικράτηση
Το 2012 ο ΠΟΥ δημοσίευσε μια ανασκόπηση που εκτιμά ότι 1 στους 100 ανθρώπους έχει διάγνωση ΔΑΦ. Πιο πρόσφατες πηγές εκτιμούν ότι ο επιπολασμός είναι 1 στους 59. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το 10-33% των ενηλίκων με ΔΑΦ έχουν διανοητική αναπηρία. Στην έρευνα για αυτιστικά παιδιά, αυτά τα στατιστικά στοιχεία κυμαίνονται μεταξύ 11% και 65%. Επιπλέον, το 28,2% αυτών των παιδιών έχουν επίσης διαγνωστεί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ).
Γιατί ονομάζεται αυτιστικό φάσμα;
Τα συμπτώματα της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού ποικίλλουν και εκδηλώνονται διαφορετικά σε κάθε άτομο. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να έχει καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες αλλά φτωχότερη διαχείριση συμπεριφοράς ή το αντίστροφο. Ορισμένοι μπορεί να εμφανίζουν μικρές αποκλίσεις από τον νευροτυπικό πληθυσμό και άλλοι - έχουν σοβαρά ελλείμματα που είναι δύσκολο να διαχειριστούν.
Τα άτομα με ΔΑΦ μπορεί επίσης να έχουν διανοητική ή μαθησιακή αναπηρία, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Πολλά άτομα έχουν μέσο έως υψηλό δείκτη νοημοσύνης αλλά έχουν ιδιαίτερα προβλήματα κοινωνικής κατανόησης και αυτοδιαχείρισης.
Συμπτώματα
Στο The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-5-TR), η ASD προσδιορίζεται από συμπτώματα και στους τρεις τομείς της κοινωνικής-συναισθηματικής επικοινωνίας και σε τουλάχιστον δύο τομείς συμπεριφοράς. Αυτά πρέπει να είναι συνεπή και να προκαλούν διαταραχές στην καθημερινή ζωή.
Κοινωνικο-συναισθηματική επικοινωνία
Κοινωνικές συμπεριφορές που φαίνονται ασυνήθιστες στον μέσο άνθρωπο
Ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούν οι ασθενείς με ΔΑΦ μπορεί να φαίνεται περίεργος στη γενική κοινωνία. Ωστόσο, αυτές οι διαφορές στην κοινωνικοποίηση είναι διαφορετικές και μπορεί να κυμαίνονται από ασυνήθιστες προσεγγίσεις έως παντελή έλλειψη επικοινωνίας.
Για παράδειγμα, το άτομο θα μπορούσε να χρησιμοποιεί άσχετες πληροφορίες σε συνομιλίες, να μην έχει κοινά ενδιαφέροντα με τους συνομηλίκους και να φαίνεται χωρίς συναισθήματα, αποτραβηγμένο ή υπερβολικά αφοσιωμένο.
Δυσκολίες στην κατανόηση και έκφραση λεκτικών και μη λεκτικών ενδείξεων
Η επικοινωνία μέσω της γλώσσας του σώματος είναι αυτόματη για τους περισσότερους ανθρώπους χωρίς καν να το προσέχουν. Ωστόσο, όσοι έχουν ΔΑΦ μπορεί να χρειαστεί να καταβάλουν συνεχή προσπάθεια για να διαβάσουν ή να εκφράσουν μη λεκτικές ενδείξεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα άτομα μπορεί να παρερμηνεύσουν ή να μην αναγνωρίσουν το μήνυμα που μεταφέρει η γλώσσα του σώματος.
Τα ελλείμματα σε αυτόν τον τομέα μπορεί να περιλαμβάνουν την αποφυγή οπτικής επαφής, την αδυναμία αναγνώρισης εσωτερικών καταστάσεων σε άλλους (για παράδειγμα, όταν κάποιος αισθάνεται ενοχλημένος), το χαμόγελο ή το συνοφρυωμένο πρόσωπο χωρίς συναισθηματικό πλαίσιο ή την έλλειψη συναισθηματικής έκφρασης.
Δυσκολίες προσαρμογής σε κοινωνικές καταστάσεις και δημιουργία σχέσεων
Τα άτομα με ΔΑΦ μπορεί να έχουν ελάχιστο ενδιαφέρον για τις φιλίες ή να μην κατανοούν τους κοινούς κοινωνικούς κανόνες, τον σαρκασμό και τις μεταφορές. Τα παιδιά με αυτή την πάθηση μπορεί να δυσκολεύονται με το παιχνίδι προσποίησης και να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους σε διαφορετικά πλαίσια.
Συμπεριφορική
Επαναλαμβανόμενες κινήσεις και ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές
Το άτομο μπορεί να αισθάνεται την ανάγκη να ελέγχει το περιβάλλον του ή την κατάσταση του μυαλού του με συγκεκριμένο τρόπο. Για παράδειγμα, μπορεί να αισθάνονται την ανάγκη να τακτοποιήσουν αντικείμενα με συγκεκριμένη σειρά ή φαινομενικά περιττές κινήσεις.
Ισχυρά συγκεκριμένα ενδιαφέροντα
Η έμμονη συλλογή πληροφοριών σχετικά με έναν αγαπημένο φανταστικό χαρακτήρα ή αντικείμενα ενδιαφέροντος είναι συνηθισμένη στη ΔΑΦ. Τα άτομα μπορεί να προσηλωθούν σε συγκεκριμένες ιδέες, χόμπι, ανθρώπους, ζώα ή πράγματα.
Έλλειψη ευελιξίας στη ρουτίνα
Τα άτομα μπορεί να αναστατωθούν έντονα από μια αλλαγή στο πρόγραμμα ή απρόβλεπτα γεγονότα. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι μπορεί να έχουν οργανωτικές δυσκολίες και δυσκολίες διαχείρισης χρόνου, συχνά αποσπώνται και δυσκολεύονται να συμβαδίσουν με μια ρουτίνα.
Ασυνήθιστο ενδιαφέρον για / αδιαφορία για αισθήσεις
Η αισθητηριακή επεξεργασία επηρεάζεται συχνά στη ΔΑΦ. Το άγγιγμα, η μυρωδιά, τα χρώματα, οι γεύσεις και οι ήχοι μπορεί να είναι έντονοι ή ήπιοι. Τα σημάδια αυτού του φαινομένου μπορεί να περιλαμβάνουν το υπερβολικό άγγιγμα μιας επιφάνειας, την απώθηση από ορισμένους ήχους ή την αγνόηση του πόνου όταν πληγώνεται.
Διαγνωστικές δυσκολίες
Δεν υπάρχει τρόπος ανίχνευσης ΔΑΦ μέσω βιολογικού ελέγχου, επομένως οι κλινικοί γιατροί πρέπει να εξαρτώνται από τα συμπτώματα συμπεριφοράς. Μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί σε παιδιά κάτω των πέντε ετών, καθώς τα συμπτώματα στον τομέα της συμπεριφοράς τείνουν να αναπτύσσονται με την ηλικία.
Επιπλέον, ορισμένα παιδιά μπορεί να παρουσιάσουν μειωμένες κοινωνικές και γλωσσικές δεξιότητες που αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ετών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι γονείς μπορεί να μην παρατηρήσουν τα σημάδια της διαταραχής της ανάπτυξης, η οποία μπορεί στη συνέχεια να γίνει εμπόδιο στις πρώιμες παρεμβάσεις.
Τα παιδιά είναι πιο πιθανό να λάβουν διάγνωση εάν έχουν επίσης μαθησιακή δυσκολία. Ορισμένα άτομα υψηλής λειτουργικότητας με ΔΑΦ, ειδικά οι γυναίκες, μπορεί να συγκαλύψουν τα συμπτώματα μέσω της κοινωνικής μάθησης, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα διαγνωστούν.
Το μειονέκτημα της κάλυψης ASD είναι ότι μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική εξάντληση, καταρρεύσεις και την αίσθηση ότι δεν είναι αληθινός με τον εαυτό του. Ως αποτέλεσμα, οι γυναίκες συχνά διαγιγνώσκονται λανθασμένα με άλλες ψυχολογικές διαταραχές, όπως η σχιζοφρένεια, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD), η διπολική διαταραχή ή η οριακή διαταραχή προσωπικότητας.
Αιτίες και παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης ΔΑΦ
Δεν είναι απολύτως σαφές τι προκαλεί ΔΑΦ. Ωστόσο, υπήρξαν ορισμένα στοιχεία που σχετίζονται με αυτήν την κατάσταση.
Νευροανατομία
Η έρευνα δείχνει ότι τα παιδιά με ΔΑΦ μπορεί να έχουν βιώσει σχετικά γρήγορη ανάπτυξη του εγκεφάλου κατά τα πρώτα χρόνια, προκαλώντας μη τυπική νευρική συνδεσιμότητα. Όταν οι εγκεφαλικές συνδέσεις είναι διαφορετικές, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε και κατανοούμε τον κόσμο είναι επίσης διαφορετικός.
Γενετική
Οι ερευνητές βρήκαν αλλοιώσεις σε τουλάχιστον 100 διαφορετικά γονίδια που σχετίζονται με ΔΑΦ, η πιο κοινή είναι η CHD8 (0,5% των περιπτώσεων). Ορισμένοι συνδυασμοί και αναστολή αυτών των γονιδίων προκαθορίζουν έναν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης - τα ποσοστά κληρονομικότητας είναι έως και 80%.Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τη διεύθυνση https://sexgod-me-gummies-official.top/el-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%8c%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%be%ce%bf%cf%85%ce%b1%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82/ .